Het prachtige risico van coaching
di 13 dec 2022 - Guido van de Wiel
Dit verhaaltje begint bij de vijfjarige Chris Vos. Op die leeftijd krijgt deze Noord-Hollandse jongen een zwaar ongeval, waardoor zijn rechterbeen blijvend verlamd raakt. In de jaren daarna laat hij zich niet weerhouden om toch te gaan sporten. Niet voor niets is zijn bijnaam inmiddels: Adaptive Chris. Wat hij nodig heeft, bijvoorbeeld om te kunnen snowboarden, lijkt op een prothese, maar is net wat anders. Terwijl een prothese een heel been vervangt, werkt Chris juist met zogenaamde ortheses, een soort uitwendig gedragen hulpmiddelen.
Vooruitkomen met een achterdeur-ophanging
De eerste orthese, die Frank Jol voor hem ontwikkelt als hij tien jaar oud was, bevat zowaar een achterdeur-ophanging afkomstig uit een … auto. Daarna experimenteert hij onder meer met een soort crossmotor-ophanging die aan de achterkant van zijn kuit gemonteerd wordt. Dit vanwege de geweldige vering die hem zou kunnen helpen om de klappen op te vangen die tijdens het boarden ontstaan. Hij is constant bezig na te gaan welke andere technische oplossingen hij zou kunnen gebruiken. In de praktijk blijkt namelijk de orthese, gebaseerd op de vering van een crossmotor, toch lastig te controleren in de sneeuw.
Hulp uit onverwachte hoek
De zoektocht naar constante verbeteringen betaalt zich uit. In Korea behaalt Chris Vos op de Paralympische Spelen het zilver op de snowboardcross. Hij moet op dat moment alleen Mike Schultz uit de Verenigde Staten voor zich dulden. Op die Spelen kijkt Mike naar Chris’ spullen en vertrouwt daarop Chris toe dat hij hem kan voorzien van betere spullen. Daarop reist Vos naar Amerika af, om met Mike’s kennis tot een nog betere orthese te komen. Mike Schultz en Frank Jol bouwen samen zijn nieuwe been, dit keer met een MTB-vering als basis. Tijdens dat bezoek grapt Schultz dat het gevolg wel is dat hijzelf nu nog harder zal moeten trainen om Chris bij te houden.
Hoe Chris’ concurrent door te verliezen toch een winnaar werd
Sindsdien staat snowboarder Chris Vos regelmatig op het hoogste treetje van het podium. Zoals bij de World Cups 2021 en 2022 in Landgraaf, waar nota bene Mike Schultz zelf respectievelijk op de tweede en derde plaats eindigt. En tussendoor behaalt Chris Vos op de Paralympische Spelen in Peking opnieuw eremetaal op de banked slalom in de vorm van een zilveren medaille. En Mike Schultz? Die eindigt daar als vijfde.
Maar juist Mike is voor mij de grootste winnaar. Omdat hij de andere atleten helpt beter te worden. Zelfs als dat betekent dat ze beter worden dan hij.
Dit verhaal van Chris Vos en Mike Schultz is een voorbeeld van hoe twee mensen elkaar beter weten te maken. Bovendien bevat het prachtige risico dat de ware coach loopt: dat je anderen zodanig helpt dat ze beter worden dan jij ooit zou kunnen worden.
Guido van de Wiel (Wheel Productions) is organisatiepsycholoog, (schrijf)coach en ghostwriter. Hij is onder meer verbonden aan Verdraaide organisaties en de Veranderbrigade. Vorig jaar verscheen bij Kloosterhof zijn boek Van meetbaar naar merkbaar, van duurzaam naar dierbaar. Eerder schreef hij boeken zoals Durf het verschil te maken (i.s.m. Merlijn Ballieux), Organiseren met toekomst en Innoveerkracht. www.wheelproductions.nl
Gebruikte bronnen: