Column: 3 lessen om maximaal regie te krijgen over jouw leven

Les 2

di 24 mrt 2020 - Guido van de Wiel

Word jij bepaald door je omgeving of bepaal jij hoe jij reageert op je omgeving? In een drieluik behandel ik in drie achtereenvolgende lessen hoe je maximaal – of in ieder geval meer – regie kunt krijgen over jouw leven. Dit is de tweede les.

De eerste les in de vorige column ging over wat je zelf bewust of onbewust oefent. De tweede les die in deze column centraal staat, gaat over wat er gebeurt als je het doel wat je jezelf stelt in lijn brengt met je purpose of je calling: een hoger doel waarin zich een betekenisvolle toekomst schuilhoudt. Ik laat zien wat je daarin van een acteur als Christian Bale en van coach en spreker Fabio D’Agata kunt leren.  

Deze column draait rond het woord 'purpose'. Dat woord lijkt de laatste jaren een nieuw buzzwoord te zijn. Pur-buzz. Niettegenstaande de hype rondom dit woord, is er evenwel meer over te zeggen dan dat het een moderne term is die goed bekt en scoort in boardrooms.

Zet je een doel af tegen je purpose, dan zijn er een aantal belangrijke verschillen aan te wijzen. Het eerste punt klinkt wellicht wat zweverig. Ten aanzien van een doel geldt: jij kunt jezelf een doel stellen. De beweging begint bij jou en bij jouw wilskracht. Bij een purpose is het eerder zo dat de purpose jou weet te vinden. Het is terug te vinden in de etymologie van het woord 'calling'. Letterlijk betekent dat dat je ergens door geroepen wordt. Die beweging begint dus juist bij iets wat groter is dan jijzelf. Je kunt wel of niet luisteren naar de calling, je kunt jouw purpose wel of niet zien zitten, je ertegen verzetten, die calling jarenlang negeren, maar de purpose blijft gewoon aanwezig. De zachte – want vaak overstemde – klanken van je calling zijn te beluisteren met je ziel. Zo is mijn calling om in alle situaties naast de gepresenteerde en gerealiseerde werkelijkheid ook altijd het potentiële, de ongeziene mogelijkheid, het 'pad van anders' zichtbaar te maken. Of je calling klopt voel je in je lichaam. Als je purpose klopt zorgt dat voor een gevoel van thuiskomen, een gevoel van 'hèhè' en dat kan zich uitdrukken via regelmatig kippenvel en tinteling langs ruggengraat.

Of jij je momenteel door je purpose laat leiden kun je ook op een andere manier eenvoudig toetsen. Stel vast op hoeveel momenten er energie weglekt en welke momenten je juist energie geven. Wie in lijn met zijn purpose werkt komt net zo goed tegenvallers tegen, maar voelt zich desalniettemin aangesloten op een bron van energie. Een bron, die zich voor iedereen op een andere wijze kan manifesteren overigens. Doordat je aangesloten bent op die bron, loop je minder snel leeg, want de energie die je verbruikt, vult zich automatisch aan. In mijn leven en werk is het bijvoorbeeld noodzakelijk dat ik dingen blijf maken en creëren; daarmee verzeker ik mezelf ervan dat ik aangesloten blijf op mijn persoonlijke, oneindig renewable bron van energie, geheten 'creativiteit'. Hoe meer tegenvallers, des te meer ik een appel kan doen op juist die bron.

Bij een purpose gaat het niet om contact te maken met wat jij jezelf ten doel stelt, maar om wat het leven ultiem voor jou in petto heeft. En dan kun je het willen of niet: het ontdekken van je purpose gaat dwars door die oppervlakkige lagen van individueel willen en kunnen heen. Een van mijn belangrijkste mentoren, de in december 2019 overleden hoogleraar Spiritualiteit Paul de Blot, voelde zich na de bom op Hiroshima geroepen om zich aan te sluiten bij de Jezuïeten. Of hij dat nu wilde of niet. Die drang was groter dan het dagelijkse leven dat hij op dat moment leidde. Ongeacht dat hij een verloofde thuis had zitten (Bosveld, 2006). Hij verliet huis en haard omdat hij geroepen werd om zijn plaats in te nemen in een groter verhaal. In de narratieve benadering van Joseph Campbell (1949) geldt dat je in feite een heel avontuur kunt meemaken, inclusief weerstand, ontberingen, de omslag, een terugkeer naar het licht. Op een gegeven moment kom je erachter wat je geheime Wil is. Een Wil die groter is dan een individueel willen of begeren.

Fabio D’Agata (2018) heeft het in zijn boek Intelligent Bewegen over het feit dat veel mensen slechts zogenaamde 'dunne doelen' stellen. Bij het stellen van dunne doelen doe je aanspraak op maar één intelligentie. Dan heb je het bijvoorbeeld over alleen een cognitief gedreven doel, zoals: willen afvallen om in dat zomerjurkje of in die getailleerde blouse te passen. Of naar de sportschool gaan, omdat je snapt dat dat over een looptijd van 30 jaar beter voor je lichaam is. Maar aan zo’n soort doelstelling mist elke persoonlijke why om je aan te verbinden. Dunne doelen zorgen ervoor dat je trouwe gang naar de sportschool al binnen een paar weken sleets gaat worden.

Kijk je nu naar acteur Christian Bale en zijn vele momenten dat hij zijn lichaam geheel en al moest omvormen voor een rol in een film, dan spreekt daar veel meer een purpose uit. In de film Velvet Goldmine (1998) speelde hij een galant en mager David Bowie-personage uit de glamrock-scène. Daarna kweekt hij spieren voor films als American Psycho (2000) en Reign of fire (2002). Vervolgens valt hij af tot hij slechts 55 kilo weegt (met 1,83 m lengte), om zijn rol als Trevor Reznik in The Machinist (2004) waarachtig te spelen. Direct daarna kweekt hij opnieuw spieren en komt in één jaar tijd maar liefst weer meer dan 30 kilo aan en weet een geloofwaardige rol als Batman neer te zetten in The Batman returns (2005). Vervolgens volgen nog rollen als een vermagerde Vietnam-soldaat (Rescue Dawn, 2006), opnieuw een gespierde Batman in The Dark Knight (2008), diverse andere rollen met legio keer weer een ander lichaamsgewicht met als kers op de taart een rond buikje in American Hustle (2013) en een toename tot 90 kilogram voor zijn rol als Dick (dik) Cheney in de film Vice (2018). Voor een fascinerende visualisatie van zijn vele persoonlijke en lijfelijke transformaties, kijk vooral even hier

Het spelen van elke filmrol draagt voor hem steeds weer een ultieme uitdaging in zich. Zich een rol aanmeten voor in een film, doet parallel een appel op veel verschillende drijfveren en raakt allerlei lagen in hem. Hij leeft zich fysiek, mentaal, spiritueel (wie bén ik in die film?) en emotioneel in op voorhand. Van toewijding tot opgaan in een ander, van een zelfkritische blik gedurende eindeloze repetitierondes tot spelplezier. In zijn beste versie van zichzelf wordt deze acteur een ander.

Wanneer je in contact bent met je purpose, is het realiseren van een ander gewicht in één keer een goed haalbare activiteit waar je volledig zelfregie op kunt voeren. Ben jij ongeregisseerd slachtoffer van de dunne doelen die je stelt – en daarmee bijvoorbeeld een jojo in je gewicht en een eeuwige dieetvolger – of kun jij in contact komen met je purpose en precies dat gewicht in de schaal leggen dat nodig is, gezien je purpose? Volg jij een dieet of neem jij leiding over je (eet)patroon? En dit gaat niet alleen over eten en lichaamsgewicht, maar over allerlei andere persoonlijke keuzes, denk aan vraagstukken als: Door welke mensen laat jij je inspireren? Hoe geef jij welke hobby’s invulling? Wat voor type ontspanning zoek jij op? In welke boeken investeer jij je tijd? Welke mentor kies jij (of welke mentor kiest jou)? En welke natuur zoek je op en met welke stilte of welk lawaai omgeef je je?

Als je de doelen die je stelt, in lijn brengt met je persoonlijke purpose, loop je het fantastische risico je doelen ook daadwerkelijk te realiseren.


Guido van de Wiel (Wheel Productions) is organisatiepsycholoog, ghostwriter en schrijfcoach. Hij schreef boeken zoals Durf het verschil te maken, Organiseren met toekomst en Innoveerkracht. Guido is onder andere verbonden aan de Veranderbrigade en is executive coach bij meerdere business schools. www.wheelproductions.nl

 

Referenties

Naar het overzicht